Daar zit ik dan. Wachten om in te checken voor vlucht CI 0836 naar Sydney van Taipei. Precies 47 dagen nadat ik ben vetrokken uit Amsterdam. Het eerste deel van mijn reis zit er al weer op en het is tijd om Azië te verlaten. Helaas, want ik zou hier zo nog een maand kunnen blijven. Ik heb onwijs genoten van het lekkere eten, de leuke mensen, de mooie ervaringen met T2T, de gezellige uitstapjes, de lage prijzen en het warme weer.

Na Vietnam zijn we weer met een sleeping bus vertrokken naar ons laatste land in Azië: Cambodja. De bus vertrok pas om 12 uur 's nachts, omdat we anders te vroeg bij de grens zouden aankomen. En alsnog waren we vroeg. Toen de grens open ging waren we er als eersten bij. In Phnom Penh aangekomen hadden we ons hostel als snel gevonden gelukkig. We hadden weer een dorm met 10 bedden. Geen probleem, alleen dit keer zat er ook een oude man in die de meest smerigste geluiden maakte 's nachts, 3-gangen diner op de kamer at en een blender mee had. Maar goed, we verbleven er toch niet zo lang.

Toen we wilden ontbijten moesten we wel geld hebben natuurlijk. Ik had nog wat dong over dus ging dat wisselen. In USD, huh dollars? Nee, ik heb Riel nodig zei ik. Maar blijkt dus dat alles hier in Cambodja eigenlijk met Amerikaanse dollars betaald wordt. Ze hebben alleen geen muntjes, dus dat krijg je dan weer in briefjes van riel terug. Heel ingewikkeld allemaal. Nu weet ik ook hoeveel ik eigenlijk de euro waardeer: geen gehannes meer met geld. Wanneer ik er eenmaal aan gewend ben, verlaten we het land alweer.

De eerste dag in Phnom Penh zijn we gelijk naar de Killing Fields gegaan, Choeung Ek. Met de tuktuk. Alleen de wegen hier in Cambodja zijn zo onwijs slecht dat het niet echt prettig is. Van China had ik altijd het beeld van mondkapjes op straat, maar ook hier is dat geen overbodige luxe. Onze chauffeur kocht onderweg ook een pakje en hij was zo vriendelijk om mij er ook een te doneren. Het scheelde een hoop zand, stof, teer lucht en uitlaatgassen in m'n longen. Aangekomen bij Choeung Ek kregen we een nederlandse audiotour mee. In 't kort: Choeung Ek is een stukje land met vele massagraven. Het regime van Pol Pot en de Rode Khmer heeft vroeger hier een genocide veroorzaakt. Duizenden mensen liggen hier begraven. Vele hebben ze opgegraven en in een memorial builing geplaatst, maar er was simpelweg niet genoeg plaats voor iedereen. Wanneer je daar rondloopt zie je overal kuilen wat graven waren. Soms lagen er wel 600 mensen in 1 graf. Je hoort heel veel nare verhalen. Ik zal niet te veel in details treden, maar wanneer je daar rondloopt kun je zelfs nu nog beenderen en stukken kleren uit de grond zien steken die door de regen omhoog gestuwd worden.

Na dit intensieve bezoekje moesten we ook weer de hele weg terug rijden. Na veel gehobbel was ik dan ook redelijk moe. 's Avonds hebben we nog even wat gegeten en we zouden meeten met iemand die we in Chiang Mai hebben leren kennen. Alleen Zuid-Amerikaans als ze is was ze natuurlijk veeeeeels te laat en ging het uiteindelijk niet lukken. Lunch proberen dan morgen. Bij de mexicaan! Lekker, maar dan moeten we het wel kunnen vinden. Na veel gezweet en gezoek kwamen we er dan en het was de moeite waard. Ergens midden in buitenwijk, maar het hele restaurant zat vol! Heerlijk gegeten en bijgeklets. Door de airco merk je niks van het weer, maar er was inmiddels onweer komen opzetten. En we waren zo blij! Heerlijk afkoelen. Het zonnetje scheen ook al snel weer dus na een terrasje gepakt te hebben werd het al weer tijd voor de volgende bestemming: Siem Reap.

Rond een uurtje of 11 werden we gedropt bij een office van de minivan. Gedurende de hele weg was denk ik 85% niet geasfalteerd dus het was weer een avontuurlijk ritje. En onze chauffeur had er ook zin in, want soms voelde het letterlijk alsof ik in een achtbaan zat. Anyways, we leefden nog dus op naar een hostel. De nachtportier kon geen engels, degene die hij wakker maakte uiteindelijk ook niet dus moest er nog iemand anders komen. Gelukkig hadden ze nog wel plek.

De volgende dag hebben we lekker geshopt op de markt, gelunched, gepool'ed en niks gedaan. We wilden eigenlijk nog een drankje doen alleen het was weer aan het stortregenen en onweren. Morgen beter.

Het was een vroegertje, dat wel. Om 5 uur werden we opgehaald met de tuktuk om naar Angkor Wat te gaan. Na een kleine discussie met een andere tuktuk konden we toch eindelijk gaan. Een 1-day pass was al $20 dus goedkoop was het niet. De reden dat we zo vroeg waren, was om de zonsopgang te aanschouwen. Het was dan misschien niet de beste zonsopgang, maar alsnog was het heel erg mooi. Beetje jammer van al die andere honderd mensen, maar ach. Wanneer de zon eenmaal op was verspreidde iedereen zich en zag je sporadisch nog iemand rondlopen op dit vroege uur. De eerste tempel was de meest bekende: Angkor Wat. Een immens complex gebouwd om Buddha te aanbidden. Heel bizar om er rond te lopen en te bedenken dat dit vroeger allemaal in gebruik was. Na een kleine wandeling er omheen kwamen we ineens een groep apen tegen! Ze waren allemaal heel schattig om te zien, totdat er twee ineens heftig begonnen te vechten. Ineens waren ze niet zo schattig meer. Maar verderop lagen er meer en waren er ook kleintjes bij aan het spelen. Wanneer ik tussen ze door de trap op liepen kwamen de kleintjes naar me toe en begonnen via m'n benen omhoog te klimmen. Dat was heel grappig. Totdat papa aap eraan kwam en heel boos naar me keek. Toen ben ik maar snel weer doorgelopen en sprongen ze van me af. Maar alsnog wat het heel schattig dat ze omhoog wilden klimmen!

De rest van de dag werden we door het park gereden langs verschillende tempels, paleizen en gebouwen. Het is echt een onwijs mooi park. Zo sta je tussen alle toeristen en zo loop je eenzaam door een stukje bos. Het is zeker de moeite waard, maar na 1 dag vond ik het wel goed. We hebben precies genoeg gezien zodat het niet té veel wordt van alles. De avond hebben we weer gevuld met eten, shoppen en drankjes.

En ja, je raadt het al, 's ochtends zaten we weer in de bus. Op naar onze laatste bestemming in Azië: Bangkok. Waar we 24 februari toen we aankwamen maar 2 sec bleven, verblijven we er nu 4 nachten. De wegen in Thailand zijn dan wel geasfalteerd, maar heel recht kun je ze niet noemen. En met een te harde snelheid zit je al snel met je hoofd weer tegen het plafond. Ik zou alleen al over al onze bustripjes een heel boek kunnen schrijven.

In Bangkok hadden we ons hostel al snel gevonden gelukkig. De dorm was prima alleen we hadden een poepende hond beneden. Maar daar was ook wel over heen te komen. Bangkok is de bestemming die heel anders en minder Aziatisch aanvoelt dan alle andere bestemmingen waar we zijn geweest. Heeeel veel toeristen ook, maar ook de gebouwen en de sfeer is veel 'stadser'. Khao San Road is dé straat van het backpackers en toeristen gedeelte dus laten we daar maar beginnen. Eigenlijk is het een straat met alleen maar bars en restaurants en onwijs veel kraampjes met kleding als souvenirs. Er lopen hier heel veel britten rond die continu bier lopen te zuupen, er draait harde muziek door de speakers en niet de sfeer die we wilden na een lange busrit. Hapje eten was wel goedkoop dus prima. 's Avonds hebben beetje rondgelopen en toen ook snel bed in gedoken eigenlijk. De volgende dagen in Bangkok hebben we toerist gespeeld. Eerst langs het paleis, maar daar konden we niet in ivm feestdag. Toen hebben we een tuktuk geregeld die ons langs verschillende plekken reed door de stad. Onder andere de 'marble temple'. Voor de lonely planet kenners: de cover page van de LP of Thailand. De moeite waard dus, het was een van de mooiste tempels van Thailand vond ik! We zijn nog langs verschillende andere plekken en buddha's gereden maar dat was wel het hoogtepunt. 's Avonds hebben we de ferry boat over de rivier gepakt richting Chinatown. In een straatje vonden we de bekende plastic stoeltjes en tafeltjes en hebben daar gegeten. De kok stond gewoon bij een kraampje alles te koken en dat was best impressive. De vlammen vlogen eruit en alles ging in een sneltrein vaart. Heel vermakelijk om naar te kijken.

De volgende dag hadden we een trip geboekt naar de 'floating market'. Een uurtje met de bus en een kwartiertje met de 'longtail boat' door de 'khlongs' en toen waren we op de markt. Met een peddle boat hebben we een rondje gemaakt langs de roepende verkopers die allemaal hetzelfde verkochten. Het was wel leuk om te zien, maar het is nu puur voor toeristen. Terwijl het ontstaan is als echte markt voor de locals om groente en fruit te kopen. Er was ook een chinees stel mee met een paar maanden oude baby. Ze waren alleen maar druk me die baby en zagen niks van alles. Waarom neem je überhaupt zo'n jong kind mee? Maar goed, niet mijn probleem. Toen we terug waren in Bangkok was het dan wel tijd voor het paleis. De entree prijs was een rib uit m'n lijf dus het moest wel de moeite waard zijn! En dat viel een beetje tegen. Veel dingen kon je niet heen die wel op de kaart stonden en je kon ook niet terug vanwaar je kwam. Het waren we hele 'interessante' gebouwen. Een mix van van alles met heeeeel veel goud. Die koning had een rare smaak. Anyways, leuk om te zien maar wel veel geld.

De Wat Pho die we de volgende dag bekeken was een stuk goedkoper en 10x meer waar voor je geld. Het was een grote tempel waar oorspronkelijk ook de Thaise Massage ontstaan is. Die waren hier natuurlijk onwijs duur, maar de tempel zelf was wel echt mooi. Alweeer een tempel, maar deze was net weer anders waardoor het interessant bleef.

Verder hebben we in Bangkok veel rondgeslenterd, terrasjes gepakt, heerlijk Thais gegeten, souvenirtjes geshopt en gewoon genoten. Ook heb ik de beste souvenir ever gekocht: zonnebril op sterkte! Wat een zaligheid is dat.

Onze laatste avond hebben we besteed aan nog een boottochtje over de rivier. Mooi om alle lichtjes te zien vanaf het water. Het mannetje van de boot zei dat de laatste terug ging om 11.30. Priiima, konden wij nog even rondkijken daar. Kwamen terecht op een marktje met design/alternative producten; ik had daar zoo veel geld kunnen uitgeven. Maar ik heb me ingehouden. Toen we uiteindelijk weer terug wilden, zag de pier er een beetje dood uit. Geen boot. Oh ooh. Dan maar de bus? Op hoop van zegen bus 1 ingestapt voor 6 baht (45 baht is 1 euro) en duimen dat we op de goede plek uitkwamen. En ja hoor, we waren zo thuis. Ideaal, nog beter dan die boot!

Bangkok was heerlijk om te zijn die paar dagen. Het was dan wel bloedje warm en wel jammer dat we Songkran net mistten. Dat is het Thaise Nieuwjaars Festival: ook wel een groot watergevecht. Omdat het dan warmste periode van het jaar is veranderen de straten in één groot water slagveld; mensen staan klaar met bakken water en waterguns om elke random iemand die langs komt nat te gooien. Was een leuk vooruitzicht, maar helaas: did some wrong planning here!

In het busje naar het vliegveld zagen we de last glimpse of Thailand, and Asia. Ons eerste deel zit er echt op. Hoe benieuwd ik ook ben naar de rest, deze reis door Azië was wel echt genieten ten top. En daar was ik ook voor gekomen.

Inmiddels is part II of the world trip al begonnen. Van Azië op weg naar Australië. En dat was nog niet zo makkelijk. We gingen met een minivan naar de airport en hadden om 17.00 onze vlucht naar Taipei. We zaten helemaal vooraan van de economy class in front of the emergency door. We kregen direct een papiertje met instructies in de handen gedrukt die we moesten doorlezen en laten weten als we niet akkoord zouden gaan. Als we nou niet zouden crashen had ik er geen problemen mee om hier te zitten. Benen languit was best wel prettig. We hadden alleen een beetje vertraging. Dat was een kleine zorgen puntje. Toen we de landing gingen inzetten hadden we al halfuur vertraging en daar zou nog wat bijkomen door 'busy traffic'. Toen de wielen de grond raakten hadden we nog 20 min over. En toen moesten we eerst nog wachten tot alle oudjes uit de first class naar buiten gestrompeld waren voordat we eindelijk naar buiten konden sprinten. We kwamen aan op A1 en moesten naar D1; vanuit vliegtuig gezien was dat redelijk dichtbij, maar lopend viel vies tegen. We renden in notime door de terminal de bordjes naar D-gates volgend. En toen stonden we ineens in een doodlopende hal. Exit door, Fire alarm huh?? Waar moeten we heen. Oh wacht, een spoor; we moesten de skytrain nemen naar terminal 2. Interval of 4-minutes, tudumm tudumm tudumm. Dan is 4 minuten heeel lang. Eenmaal bij D aangekomen hadden we nog een laatste killing sprint van D5 naar D1. We renden dwars door wachtrijen heen naar een al verlaten D1. Alleen gelukkig stond er nog een steward die ons nog binnen liet en zo liepen we als laatsten een vol vliegtuig binnen. Door ons had deze nu ook een vertraging haha.

Goed begin van nieuwe gedeelte hè! We hebben het gelukkig gehaald en kwamen goed en wel in Sydney aan. Het hostel was ook makkelijk te vinden. We zitten alleen niet in dezelfde kamers, maar dat maakt niet uit. We hebben gelijk dezelfde dag een hele tour door de stad gelopen. Afgesloten met heeeerlijke sushi en een vuurwerkshow in Darling Harbor. Welcome to Australia!