WEEK 2: Op dit moment dat ik dit schrijf zit ik in de bus op weg naar Vientiane, Laos. Het is 19.19 en ik heb nog 14 uur te gaan. Voor mijn gevoel gaat het echte reizen nu pas beginnen. Afgelopen twee weken 'woonde' ik in een dorm in Doi Saket, net buiten de stad Chiang Mai. Daar verbleven alle vrijwilligers van Travel to Teach, in totaal 10 mensen inclusief Suus en ik. We werden met open armen ontvangen en gelijk meegenomen naar de local market in doi saket. En dat gaat natuurlijk per motorbike, het ultieme vervoermiddel hier in Thailand. We hebben ons verblijf hier heel goed gepland. We kwamen tegelijk aan met twee anderen en konden dus samen allerlei dingen bekijken. We begonnen gelijk goed met de meest exhausting hike naar de tempel Doi Sukhep. Het resultaat was prachtig, maar om daar te komen was onwijs zwaar. Ik liep na twee stappen natuurlijk al hijgend met mn tong naar buiten lucht te happen, en het werd steeds steiler. Na heel veel zeuren was ik uiteindelijk wel heel blij dat ik t gedaan heb en gezien heb, onwijs mooi.

Maandag begonnen we echt met vrijwilligerswerk. Omdat de scholen hier in Thailland bijna zomervakantie hebben was ons programma heel afwisselend. Maandag en donderdag zijn we 'grandma' van 80+ wezen helpen op haar organic farm. Dagje onkruid plukken (ja mam, ik heb blijkbaar toch wel groene vingers). Aan het eind van de ochtend konden we zelf ingrediënten voor de lunch gaan plukken. En volgende dag een dagje op silkwormen passen. Dat betekende bladeren plukken voor 3 duizend wormen en ze daar vervolgens mee bedekken. Dat hele proces duurde niet zo lang, dus zijn we stukje gaan lopen met zn allen over de farm richting de rijstvelden. Onderweg zagen we een bloedende slang op de weg liggen. Jim (T2T supervisor) zei: 'Ja laten we m helpen en in water leggen!'. Is het een waterslang dan? 'Ja, same same but different.' Plons, wij die slang in het water. 'Happy? Oh o, no happy'. Geen waterslang dus.

Dinsdag en woensdag waren onze teaching days. Samen met Suus en Ella gaf ik les op de Ban Bor Hin School. De eerste dag gaven we les aan P5, P3, en P2. We hadden lessen voorbereid over animals, weather en family dmv spelletjes, repeating en writing. Wij, als vrijwilligers, zijn hier niet per se om nieuwe dingen te leren, maar voornamelijk om dingen te herhalen en de uitspraak te oefenen. En al die kindjes zijn zo schattig. Een keer per week lopen ze allemaal in dezelfde paarse uniformpjes en de rest vd week in normaal uniform. Als je begint heb je eerst het riedeltje: 'Goodmorning teacher', 'Goodmorning studenta, how are you?', 'I am fine, thank you, and you?' 'Very well, thank you. Sit down please'. So cute. De eerste klas lesgeven was heel erg wennen. Ze zijn heel leergierig en precies en copy'en alles wat je zegt en opschrijft. Voor hun leeftijd kunnen ze allemaal echt al wel redelijk veel engels. Het leuke is wanneer je rondloopt en individueel met leerlingen gaat praten. Door te herhalen zie je zoveel resultaat in de uitspraak. Voor P2 hadden we onderwerp animals en moesten ze ook gaan tekenen, daar kwamen de leukste resultaten uit, maar de whale en de elephant waren toch wel mijn favoriet. En trots dat ze waren! De volgende dag hadden we P1 en P4. We zouden ook nog P6 hebben alleen die hadden een examen op dat moment. P1 zijn de kleinsten en die waren zo schattig! Het was zo leuk om die kinderen te laten tekenen, uitbeelden en zingen. Ik heb vele foto's en video's gemaakt zodat jullie ook kunnen zien hoe adorable ze zijn. P4 daarentegen was terrible. Ze luisterden niet, deden niet mee, liepen soms de klas uit enz. Alleen bij hangman (galgje) werden ze enthousiast. Na het lesgeven was het lunchtijd en konden we op school thais eten. Yamyam, maar wel hothot.

Na teaching woensdag zijn we even 'in town' (Chiang Mai) gegaan om een dagtrip te boeken voor zaterdag. Bleek dat we eigenlijk nog een meeting hadden voor het YMCA kamp vrijdag, dus een busje kwam ons ophalen. Onze chauffeur was ook zo vriendelijk om ons allen ook weer af zetten daarna, Central Festival. De op een na grootste mall van Thailand. Zodra je binnenkomt waan je je in een totaal andere (westerse) wereld.

Maar terug naar YMCA-kamp, op vrijdag stond onze chauffeur om 07.00 al voor de deur! We werden naar een hotel gebracht waar ze die 'kampen' houden. Het is niet echt een kamp, want het is maar 1 dag. Een dag vol spelletjes, competities, oefeningen en nog meer spelletjes. Het waren ongeveer 70 kinderen van 11 tot 14 jaar. Ik was leider van mijn eigen groepje. Of het lag aan mijn leider skills of aan de kinderen, maar ze luisterden voor geen meter en snapten er allemaal niks van wat ik zei. Prima combinatie om laatste te worden aan het einde van de dag! Maar over het algemeen was het wel een leuke ervaring om dit gedaan te hebben naast het teaching op school. Onze inspanningen hadden wel een drankje verdiend, dus zijn we nog even met z'n allen de stad in gegaan.

Maar niet te gek gemaakt, want dw volgende dag moesten we om 7 uur al de 'yellow bus' hebben naar de stad. We hadden met zn 5'en een dagtrip gepland. Eerste punt op de planning: bezoek aan orchid farm (vlindertjes en bloemetjes kijken). Done, door naar de olifanten. Met een zak bananen in de aanslag klommen we op een olifant voor een ritje. Volgens mij hadden wij Papa Olifant, want hij was de grootste en de snelste van allemaal. Zolang hij bananen kreeg dan, die slurf kwam om de twee meter omhoog een banaan vragen. Volgende onderdeel was een hike door t bos naar een waterval. ' is it far?' 'No far, but far.' Same same but different mentality. Onze gids had een gigantische peper in z'n reet volgens mij, want we vlogen de jungle door. Toen was ik wel toe aan een verfrissende duik bij de waterval! Na de terugweg kregen we lunch verpakt in bananen bladeren. Yamyam. En weer doooor, raften! Na een korte instructie zaten we in de boot te peddelen over de rivier. Het was niet heel wild, maar onze gids maakte er wel een leuk ritje van. Onderweg kwamen we langs olifanten die werden gewassen en hebben we nog gezwommen. Als allerlaatste eindigden we onze dag met een stukje bamboe varen. Klinkt spectaculairder dan dat het is, je zit op een paar bamboe stokken te koekeloeren, maar het was wel een leuk extraatje. 's Avonds zijn we nog met de hele dorm wezen stappen, dus het was een lange dag!

Te lang en vermoeiend om de volgende dag om 9 uur onze tweede thaise les te hebben. Maar helaas, we werden uit ons bed getrommeld om te leren hoe je eten in het thais besteld. Wel heel handig en leuk om te leren, maar wel beetje verkeerde timing. En het leuke was nog, we hadden daarna nog een 4 uur lange meeting voor het aankomende kamp in de tempel (inclusief liedjes oefenen en spelletjes uitleggen). Best hangover day ever!

WEEK 3: Deze tweede week of volunteer work stond in het teken van English Camp at Wat Kam Paeng Ngam. We hebben zo geluk dat we dit hebben mogen kunnen meemaken! Het was onwijs vermoeiend, maar het was het zo waard!

We begonnen de dag weer vroeg, uitslapen is er nog niet van gekomen. Bij de tempel aangekomen konden we ons even settlen en ontbijten. Rond 09.00 begonnen we met het kamp voor ongeveer 100 novices (jonge monniken) tussen de 11 en 18 jaar. Samen met nog een volunteer kregen we onze groepen toegewezen. Ik had samen met Ella een groep die voornamelijk bestond uit de jongste jongens. Die konden dus ook het minste engels wat resulteerde in een trotse laatste plek. Bijna alle spelletjes verloren we, waren we laatste, moesten we dansen als 'straf', maar dat maakte de pret er niet minder om. Door alle activiteiten en spelletjes hebben we wel vooruitgang kunnen boeken met onze groep. In het begin zijn ze allemaal heel verlegen, maar na drie dagen waren de meesten wel brutaler geworden.

Alle spelletjes en activiteiten/opdrachten die we deden hadden te maken met het leven van een monnik. Heel vroeg opstaan, bidden, zingen, mediteren en allemaal van dat soort woorden in het engels leren. Onze groep heette de Tigers en iedereen moest ook z'n eigen naamkaartje maken. Ze hebben allemaal een Thaise naam natuurlijk, maar elke Thai heeft een nickname (wij als blanken worden bijvoorbeeld 'fallang' genoemd). Die slaan helemaal nergens op en kan van alles zijn. Soms kwam je 'third' tegen, of 'day', 'few', 'm', 'god', 'new', 'jame', 'jane' en ga zo maar door. Een thaise teacher van T2T had als nickname 'Nana': haar ouders vonden haar op een aapje lijken en die eten bananen, vandaar 'nana'. Zo gaat dat ongeveer dus. Net als de kleur van je auto: je gaat naar een monnik en die kijkt dan naar je geboorte dag/jaar en leeftijd en actueel jaar en besluit dan dat je een witte auto moet kopen, anders heb je geen geluk.

Maar terug naar het kamp: dag 1 zat erop na veel zingen, spelletjes en opdrachten. Na een kort (maar heerlijk) hapje eten langs de weg wilde ik wel graag met m'n snufferd m'n bedje in duiken. Oh wacht, we sliepen op de grond met een flinterdun dekbedje, helaaaaas.

Volgende dag 05.00 en de wekker ging, hoezo vroeg! Elke ochtend gaan de monniken op stap om eten op te halen van mensen die dat aan hen geven. Deze ochtend mochten wij met ze meelopen. Ze lopen zo een paar kilometer op blote voeten door de stad. Ze dragen allemaal een bowl waar de mensen eten in stoppen. Ze mogen geen vrouwen aanraken of iets direct aannemen van een vrouw, vandaar die bowl. Als de bowl vol is stoppen ze het eten in een vuilniszak en nemen het zo mee. Het was heel bijzonder om ze in een rij te zien lopen met de opkomende zon op de achtergrond. Wanneer iemand wat aanbood knielde diegene neer en gingen de novices een gebed opzeggen/zingen. Voor de rest was t allemaal stil en dat maakte de sfeer heel bijzonder. Ik denk dat de novices uiteindelijk wel een hele laadbak van een jeep vol hadden opgehaald, echt onwijs veel eten! Na zo'n lange ochtend wandeling had ik ook wel honger gekregen. Ze zorgden wel goed voor ons in de tempel want elke maaltijd werd voor ons klaargemaakt: ontbijt, lunch en diner. Op z'n Thais: rijstsoep, noedels, papaya salad, fried rice, veggies, blocks of chicken blood (jaja, dat heb ik maar laten liggen).

Voor ons gevoel zat er al een hele dag op, maar de dag moest nog beginnen. We hebben de hele dag weer ons programma afgelopen. 'S avonds was er speciaal programma: eerst moesten wij iets voor de novices verzinnen (werd stoelendans, en ze gingen helemaal los op de muziek) en toen andersom. Ze hadden 5 afgesloten potten met elk een andere inhoud waar wij een muntje uit moesten pakken. Dat was nog een hele opgave: de eerste zat een kikker in, toen een pot met ijs, een met (glibberige ice packs), een pot met twee aalen (slang look-a-like), en een pot met lijm substantie. We wisten eerst niet wat er in zat dus er kwam een hoop gegil van te pas.

De laatste dag hadden we verschillende stations met spelletjes waar de groepen tussen moesten rouleren. Na de uitslag was ons programma over en toen kwam het afscheid. Dat was nog wel het meest bijzondere. We moesten knielen en er werd een geluks en bedanks spreuk/gebed over ons uitgesproken door de hoofd monnik en kregen we allemaal een doosje met een kleine buddha erin. Een voor een moesten we naar voren schuifelen (lager dan de monnik blijven) voor een wit armbandje die werd omgeknoopt. Toen spetterde hij met bladeren water over ons heen terwijl alle monniken en novices hardop aan het zingen/bidden waren. En het was nog niet over: we gingen met iedereen (wij plus alle monniken/novices) in kring staan en er werd een thais goodbye song aangezet die iedereen meezong. Dat werd best emotioneel. Als laatste maakte de hoofd monnik een huge uitzondering: we mochten iedereen een hand geven. Als monnik/novice zijnde mag je namelijk geen vrouwen aanraken en we moesten er tijdens het hele kamp aan denken dat we niemand raakten. Toen de jongens door kregen wat er ging gebeuren waren zo ook helemaal happy. Sommigen hielden je hand net zo lang vast totdat ze een foto gemaakt hadden en anderen durfden niet zo goed en gaven slap handje. Ik heb nog niet mensen zo grateful gezien voor iets dat ik gedaan hebben. Sommige kwamen nog naar voren om wat te zeggen: 'thank you, teachers. 'Im so happy'. 'I like to speak more english' 'I had so much fun' 'We will miss you' 'I want english camp every week' 'What is your Facebook?' (Jaja, ze blijven jongens in de pubertijd) Voor hen was dit kamp ook een soort uitlaatklep van hun gedisciplineerde leven in de tempel.

Ik zou nog zoveel meer kunnen vertellen, maar dit is al heel wat. Ons vrijwilligerswerk zit erop. Chiang Mai hebben we afgesloten met een dag door de jungle ziplinen en een afscheidsdiner aan een meer. Twee weken voelden aan als twee maanden en zulke leuke nieuwe mensen zo goed leren kennen in zo'n korte tijd. Ik kreeg een beetje Erasmus feelings. Same same, but different. Maar het avontuur is nog lang niet over.

A mind that is streched by a new experience, can never go back to its old dimensions.