elisee.reismee.nl

High in the sky

Nieuw-Zeeland!! Het uiterste puntje van de wereld vanuit Nederland gezien. En ik zit ook al bijna op de helft van mijn reis. Na een paar stille hints van jullie zou ik proberen wat vaker iets te posten. Maar het gaat allemaal zo snel!

De tijd dan, de douane's kunnen wel een tikkeltje sneller nog. Australië ging nog verrassend makkelijk. Ik was al helemaal bang gemaakt door Border Security, maar mijn tas werd niet overhoop gehaald en konden zo door. Nieuw-Zeeland helaas niet; we hadden een knoflook mee en daar moest maar gekeken worden (binnen 1 sec zei die al dat we deze niet terugkregen) en daardoor moesten we in de lange rij gaan staan tussen alle suspicious uitziende mensen. Uiteindelijk viel het allemaal nog wel mee qua wachten, maar had sneller gemogen.

Toen we de deuren doorliepen naar buiten stonden daar zoals gewoonlijk allemaal mensen te wachten. En deze keer ook voor ons! In Chiang Mai woonden we met een andere vrijwilligster die uit Nieuw-Zeeland kwam. Zij woont in Auckland, was de dag ervoor ook net thuis uit Azië en had ons uitgenodigd bij haar thuis. Dus heerlijk met de auto naar een huis, een echt huis. Dat was lang geleden! Het voelde heerlijk: even alle ruimte, niet op je spullen hoeven te letten, niet met je travel-handdoekje douchen, warme maaltijd op tafel, met kopje thee op de bank tv kijken, een kwispelende hond die aandacht vraagt en een hele gezellige oma die de hele tijd loopt te kletsen. We werden met open armen ontvangen. Haar moeder had haar bed afgestaan aan ons en we kregen warme lasagna voorgeschoteld. Niks te klagen!

's Ochtends konden we rustig ontbijten wanneer we wilden. Lekker in het zonnetje op zondagochtend. We moesten vandaag wel even ons trip plannen. Met wat input van onze hosts en een goede deal van Nakedbus hadden we onze trip uitgestippeld. Eerst nog een dag Auckland en dan met de bus naar beneden via Rotorua, Taupo en Ohakune naar Wellington.

We hadden grootse plannen, maar moesten wel even kijken of dat allemaal kan qua tijd. We hebben maar 10 dagen in Nieuw-Zeeland. Kort qua activiteiten, maar lang voor de portemonnee. Ik voel me na 4 dagen hier al een stuk lichter, letterlijk en figuurlijk. De prijzen voor activiteiten en overnachting rijzen ver boven de pan uit vergeleken met wat we gewend zijn tot nu toe. Ik ben al aardig wat dollars lichter kan ik wel zeggen. Maar daar ben ik ook voor op reis, om zulke dingen te doen. Volgens mijn rekenkunsten moet het nog we goed zitten met mijn budget, maar weet niet zeker hoe betrouwbaar mijn rekenkunsten zijn. Daar kom ik vanzelf achter, niet waar?

Maar eerste stop: Rotorua. Met een bustripje van 4 uurtjes kwamen we daar aan. Onderweg was het landschap heel erg mooi. Dan reden we groene, glooiende heuvels en dan reden we door het bos door een tunnel van dichtbegroeide bomen. Dit voelde echt aan als het begin van een avontuurlijke paar dagen. Toen we aankwamen hebben we onze spullen in het hostel gedropt en naar het infocentrum gegaan om weer geld uit te geven. We moeten goed gebruik van de tijd die we hebben. 's Avonds stond er een Maori avond op het programma. Dat was een hele interessante avond. We werden naar het dorp van de Mitai Maori gebracht en daar werd ons een tafel toegewezen. Maori is een verzamelnaam voor heel veel verschillende sub-tribes in de regio. Ze zijn allemaal Maori, maar niet allemaal vriendjes. Onze avond begon met een korte intro en toen naar buiten. We zaten allemaal klaar aan tafel om te eten, maar nee, we moesten nog wachten. Buiten liepen we naar een gat in de grond met gloeiende stenen met een bak erboven. Daar zat ons eten in dat daar werd klaargemaakt. Eerst worden we aan tafel geplaatst, maar gaan we niet eten. Dan gaan we ons eten bekijken en ruikt het heerlijk, maar krijgen we doodleuk te horen dat we nog een uur moeten wachten. Beetje mensen pesten..

We liepen dus verder een stukje door het bos en kwamen uit bij een stream. Het water daarvan was zo ontzettend helder dat je elk zandkorreltje kon zien liggen op de bodem. Dit gebruikten ze ook als bronwater om te drinken. Maar we kwamen voor de grote kano. Met 6 Maori krijgers in traditionele kleren (bladeren, paar doeken en that's it) roeiden ze upstream. Dat deden ze niet zo boring als wij roeien kennen, maar ze maakten er een hele show van. Het was al donker buiten dus ze hadden fakkels bij zich en waren onderwel aan het zingen/schreeuwen en met peddels een ritme aan het slaan. Terwijl ze voor ons langs voeren trokken ze ook allemaal rare bekken. Gigantische ogen, tong uitsteken en heel snel heen en weer bewegen. Dat hoort bij hun cultuur blijkbaar. Het ziet er soms best angstaanjagend uit. Helemaal met de 'tattoos' op hun gezicht erbij. Dit was nog maar het begin van de voorstelling. We werden naar een grote (halve) tent gebracht waar we een voorstelling kregen van de Maori's. Er was een klein dorp nagebouwd met kampvuur en alles erbij. Er was door onze gids een 'chief' toegewezen van onze groep. Hij moest een speech houden als welkom tegenover de dorps chief van de Maori's. Was het goed, dan gaf hij ons zijn respect en waren we welkom. En dat waren we gelukkig. Een begroeting met de neuzen bevestigde dat. De rest van de show bestond uit zingen, dansen, muziek maken en gekke bekken trekken. Ze kunnen allemaal heel mooi zingen en de mannen kunnen zich goed uitsloven. Er werd ook allemaal laten zien wat voor wapens ze gebruikten en hoe en technieken die ze moesten kennen en oefenen. Er werd veel in Maori gezongen en gedaan, maar ze praten verder in het Engels. Ze maakten er een interessante, interactieve en grappige show van in ieder geval. Het was echt heel interessant en zeer vermakelijk.

Ik was al bijna vergeten hoe lekker het eten eruit had gezien, maar dat kwam snel terug toen ik het buffet zag staan. Van salade, rijst salade, aardappels, groentes en lam en kip tot een heerlijk typical NZ toetje: pavlova. De dag ervoor ook gekregen, zelfgemaakt door Danielle en haar moeder speciaal voor ons, en nu weer: opgeklopt eiwit uit de over, heel zoet en versierd met cream en fruit. Zo ongezond, maar zooo lekker. Ik zat helemaal vol en toen stond er nog een onderdeel op het programma. We gingen op zoek naar glow-wormen. Hoe cool, haha! Met een zaklamp in de aanslag stapten we het donkere bos in. Onderweg kregen we nog kleine uitleg over de Maori huisjes en verschillende planten, totdat we aankwamen bij een vijver. Iedereen moest in het donker op de brug gaan staan langs de rand en warempel, er zaten allemaal lichtjes op de grond en op de helling. Alsof de sterren uit de licht gevallen waren. Heel bizar en mooi om te zien! Na een tijdje deed onze gids de verlichting in het water aan en zagen we nog een kunstwerk. Het water was weer kraakhelder en de bodem leefde! Heel Rotorua zit vol met thermische bronnen en hier dus ook, het brubbelde allemaal met verschilde kleuren. Er zwom ook een grote, dikke, zwarte vis in. Een moeder naast me zei tegen haar zoontje: 'Look, there is a fish in the water.' Waarop het kereltje antwoorde: 'No mam, that's a glowolm!'

Zoals ik al zei, Rotorua zit vol thermische activiteit. Zodra we uit de bus stapten en we drie stappen richting ons hostel hadden gelopen stroomde de rotte eieren lucht mijn neus al binnen. Blijkbaar ruikt het hele dorp zo. Zelfs ín onze dorm rook het naar stink bah. Ik snap niet dat mensen hierin kunnen wonen. Toen we met de bus door het dorp reden zagen we ook op verschillende plekken stoom uit de grond komen, en soms ook echt veel. Zelfs kwam het uit de putten zetten in de stoep! Het hele dorp zit dan ook vol met spa's die special 'mud treatments' aanbieden. Heel aantrekkelijk.

Na ons Maori avontuur hadden we voor the next day een trip naar Hobbiton geboekt! Hier zijn de scenes uit de Shire van The Lord of the Rings Triology en The Hobbit gefilmd. Heb je die niet gezien, dat boeit het je waarschijnlijk geen hol, maar ik heb ze wel gezien en nu ik hier ben moest ik daar toch ook wel heen. We kregen een hele devoted buschauffeur mee die alles uitlegde op de weg er naar toe. Allemaal kleine weetjes over hoe het ontdekt, gebouwd en gefilmd is. In de valley zelf kregen we een andere gids mee die met ons door hobbiton liep. Langs de verschillende hobbit holes, de pond, het paadje waar Gandalf zijn entree maakt in LotR, de hek waar Bilbo overheen jumped wanneer hij 'on an adventure' gaat, het veldje waar ze vuurwerk afstoken, de stone arch bridge over het riviertje en uiteindelijk Bag End; home of Bilbo Ballings. Hij was niet thuis helaas. Onze gids vertelde ook allemaal 'achter de schermen' feitjes. Over hoe de grote eikenboom nep is, de blaadjes verkeerde kleur hadden en ge-spray painted moesten worden individueel, de sunset eigenlijk een sunrise was in de film, iemand elke dag de was moest ophangen om een 'natural path in the grass' te creëren, sommige huisje op schaal zijn gebouwd en nog veel meer. Het klinkt allemaal heel cheesy en dorky, maar ik vond het serieus heel leuk om de set in het echt te zien xD We eindigden in the Green Dragon met een drankje (om 11 uur 's ochtends) om daarna weer terug te keren. Het weer was ook heel mooi, dus het was een heel mooi gezicht met alle groene heuvels in de zon.

Back 'home' hebben we onze Fiji trip geboekt en een paar potjes pool gespeeld. Maar wij zijn such a losers; schieten elkaars ballen erin, of de zwarte (na 1 beurt). Nieuw puntje voor mijn bucket list: learn to play a proper pool game!

Om half 6 hadden we weer onze volgende bus naar de next destination: Taupo! Een uurtje later kwamen we hier al aan. Het was alleen niet echt mijn trip: eerst viel mijn mobiel uit m'n handen op de grond en beschadigde my precious cover en toen donderde ik zo van het trappetje in de bus af. Lekker binnenkomen in Taupo! We kwamen rond een uurtje of 7 aan in Taupo en toen we de bus uitstapten zg het er redelijk dood uit, als in uitgestorven. Het hostel was wel snel gevonden en zie er goed uit dus tijd voor een hapje eten. Zo rondlopend door het stadje was het inderdaad helemaal uitgestorven. Dat is eigenlijk het enige nadeel van Nieuw-Zeeland: er woont geen kip! Dus bijna nooit zal je een drukke bar vinden of iets dergelijks. Na een heerlijk warme douche vond ik het wel prima om m'n bed in te klimmen.

Er stond namelijk iets AWESOME met hoofdletters op het programma voor mij morgen. SKYDIVEN!! Iets wat ik al karen roep wat ik wil doen. En wat is er nou de beste plek om het te doen dan in Nieuw-Zeeland, de geboorteplaats van alle adrenaline sporten (like bungeejumpen, skydiven etc). 's Ochtends even bij de receptie checken of het weer goed genoeg is om te springen en welke package ik wil. Ik heb gekozen voor de 15,000 ft met video/foto/t-shirt. Na een halfuurtje werd ik al opgehaald met een limousine, awesome. Er waren nog 6 mede-springers en na een korte introductie was het al tijd om klaar te maken. Ik had gekozen voor een free-fall video dus ik had twee buddy's voor mijn sprong, 1 instructeur waar ik aan vast zat en 1 kerel die het geluk had om mij te mogen filmen, ghehe. Samen met nog 11 anderen propten we ons in het kleine vliegtuigje, gezellig tegen elkaar aan gedrukt. Het zou ongeveer 20 minuten duren voordat we op goeie hoogte zouden zijn. Op 12,000 ft gooiden we er eerst drie duo's uit en toen klommen wij nog verder omhoog. Op een bepaalde hoogte moesten we zelfs zuurstofmaskertjes op hebben in het vliegtuig. En toen was het tijd, whaaaa! M'n camera kerel hing al klaar half buiten het vliegtuig en toen manouvreerde mijn buddy ons naar het gat. Final check and off we go, whoehoeeeeeee! Je valt echt de diepte in en gaat onwijs hard. Ik had te horen gekregen dat het -9 graden was up there, maar dat had ik helemaal niet door. Ik had het te druk met genieten. Je haalt een snelheid van wel 200 km/h en dat is hard! Het uitzicht was zo mooi, niet te beschrijven. Ik had tekst op m'n hadden geschreven, maar het was nog best moeilijk om je handen bij elkaar te krijgen in de lucht. M'n camera kerel hing gezellig voor me de hele tijd. Af en toe gaf toe mij een duw zodat we weer over de kop kukelden. Na nog een mislukte poging high-5'en was het al weer tijd voor de parachute om uit te gaan. Wij werden omhoog getrokken terwijl onze camera-buddy nog verder naar beneden viel. Dat zag er heel grappig uit; helemaal omdat hij nog een verschrikt hoofd erbij trok. Priceless. Ik voelde me ook ineens een maatje kleiner door alle banden die alles strak trokken. Heel comfortabel, not. Maar die gingen gelukkig wat losser. Wij zweefden verder heerlijk over Lake Taupo, Mt Doom en het prachtige binnenland van het Noordereiland. Ik mocht zelf ook nog de parachute besturen en we hebben nog een paar spins gedaan. De landing ging redelijk smooth moet ik zeggen en toen zat het er al weer op. Maar zooo gaaf! En dat is nog zacht uitgedrukt. Binnen 10 minuutjes was mijn video ook klaar en kon ik gelijk bekijken. Heel leuk aandenken! Ik zal proberen deze te uploaden zodat jullie ook beetje kunnen mee genieten;)

Ik zit nu in een busje op weg naar Ohakune om de Tongarine Crossing te gaan doen. Het landschap hier is zo onbeschrijfelijk mooi. Doordat er niemand woont is alles nog zo ongerept. En nog helemaal high van mijn skydive avontuur voel ik me onwijs gelukkig hier in Nieuw-Zeeland. All the hard work payed off.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!